رادیو رسانه ای برای همه اقشار جامعه

رادیو رسانه دیروز امروز و فردا

یکی بود یکی نبود ، غیر خدای مهربان کسینبود. سرگرمی خاصی نبود ، یه کودک 4 5 ساله بود که نه تنها سرگرمیش بلکه مونس و همدمش شده بود رادیو، کوچولوی ما نابینا بود شرایطش اجازه نمیداد که گرگم به هوا یا قایم باشک بازی کنه، همین شد که گشت و گشت تا این جعبه صدا دار را که اسمش رادیو بود پیدا کرد. روز و شب را با گوش کردن به رادیو سپری میکرد با شب به خیر کوچولو میخوابید و با صدای بچه های انقلاب از خواب بیدار میشد. گذشت و گذشت تا این کودک کمی بزرگ تر شد، اونقدر به رادیو وابسته شده بود که وقتی میرفت مدرسه همش به این فکر میکرد که رادیو الآن چی داره پخش میکنه. به رادیو زنگ میزد در مسابقات برنامه های مختلف شرکت میکرد یادش به خیر اولین باری که صداش از رادیو پخش شد را هیچ وقت فراموش نمیکنه. این گوش کردن به رادیو اون را به این فکر انداخت که چطور میشه یکی مثل اون که این قدر به رادیو علاقمنده بتونه در رادیو فعالیت کنه، بنویسه گویندگی کنه و... چند باری در شهر شون تست داد ولی شرایطش که همانا نابیناییش بود را مانعی میدونستند برای حضورش در رادیو . برای این جعبه صوتی با امکانات اندکش برنامه ساخت و رفت و رفت تا رسید به پایتخت یعنی تهران، حالا بزرگ شده بود دانشگاه رفته بود و درسش هم رو به اتمام بود، ولی علاقش به رادیو نه تنها کم نشده بود بلکه روز به روز بیشتر هم میشد. از هر فرصت کوچکی استفاده میکرد تا به هر نحوی بتونه کاری انجام بده تا به هدفش که فعالیت در رادیو هست برسه. امروز یک نابینا هم میتونه مثل بقیه راحت به اینترنت دسترسی داشته باشه و از این طریق برای رسیدن به اهدافش تلاش کنه . پادکست بسازه وبلاگ بنویسه و در جشنواره های مختلف شرکت کنه چون روز به روز با پیشرفت تکنولوژی انواع رادیو ها روانه بازار میشند و قطعا برنامه های رادیو هم باید با نیاز های روز همه انطباق داشته باشند.